-
1 narzucić się
сов.навяза́ться -
2 narzucić\ się
сов. навязаться -
3 narzucić się
нав'язатися -
4 narzucić
narzucić płaszcz einen Mantel überwerfen;narzucać się k-u sich jemandem aufdrängen -
5 nastręczyć się
-
6 nastręczyć\ się
сов. 1. предоставиться, подвернуться, 2. навязаться; ср. nastręczać się+1. nadarzyć się, nawinąć się, przytrafić się 2. narzucić się
-
7 uczepić się
vruczepić się (+gen) — ( uchwycić się) to grab (hold of); ( krytykować) to pick on; ( narzucić swoje towarzystwo) to hang on
uczepić się nadziei/myśli — to cling to hope/an idea
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uczepić się
-
8 narzu|cić
pf — narzu|cać1 impf Ⅰ vt 1. (nałożyć) to cast, to throw- narzucili siano na wóz they threw the hay on the wagon- zabójca narzucił na ciało koc the killer threw a blanket over the body- narzucić wapno/tynk na ścianę Budow. to coat a wall with lime/plaster2. (ubrać się) to fling [sth] on, to throw- narzuciła płaszcz i wybiegła na dwór she flung a. threw a coat on, and ran outside- narzuciła szal na ramiona she threw a shawl over her shoulders3. (robiąc na drutach) to cast on- narzucić 100 oczek to cast on 100 stitches4. (zmusić) to force, to impose (komuś upon sb)- ta decyzja została mu narzucona the decision was forced on him- narzucać komuś swoją opinię/wolę to impose one’s opinion/will on sb- narzucać komuś swoje towarzystwo to force one’s presence on sbⅡ narzucić się — narzucać się to force oneself, to impose oneself (komuś on sb)- narzucał się jej z pomocą he tried to force his help on herⅢ narzucać się to suggest itself- natychmiast narzuca się jednak pytanie:… immediately, however, the question suggests itself:..- takie porównanie samo się narzuca there’s no escaping the comparisonThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > narzu|cić
-
9 narzucać
( płaszcz) to throw on; (wolę, warunki) to impose* * *ipf.narzucić pf.1. (= rzucać na wierzch) throw, fling, pile ( sth) ( na coś on, onto, on top of l. over sth); narzucać tynk na ścianę bud. roughcast a wall.2. narzucać coś na siebie (= okrywać się pospiesznie) fling, throw l. slip sth on.3. (= wymuszać) impose, force ( sth) ( komuś on l. upon sb); narzucać ograniczenia impose limitations l. constraints ( na coś on l. upon sth); narzucać (ostre) tempo force the pace; narzucać swoją wolę get l. have one's way ( komuś with sb); narzucać warunki dictate conditions l. terms ( komuś to sb).ipf.narzucić się pf. (= napraszać się) impose o.s., inflict o.s. l. one's company ( komuś on l. upon sb); mam nadzieję, że się państwu nie narzucam form. I hope I'm not imposing on you.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > narzucać
-
10 nastręcz|yć
pf — nastręcz|ać impf Ⅰ vt 1. (przysporzyć) to cause, to present- to nie nastręcza żadnych trudności it doesn’t give rise to any difficulties2. (polecić) to recommend- dyrektorowi nastręczono nową sekretarkę a new secretary was recommended to the directorⅡ nastręczyć się — nastręczać się 1. książk. (nadarzyć się) to occur, to present itself- nastręczyła się okazja a. sposobność, żeby sprzedać mieszkanie an opportunity has arisen to sell the flat2. (narzucić się) to impose, to intrude (komuś on sb)- nie chcę wam się nastręczać I don’t want to impose on youThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nastręcz|yć
-
11 narzucać
narzucić płaszcz einen Mantel überwerfen;narzucać się k-u sich jemandem aufdrängen -
12 narzucać
I. vtnarzucić coś na kogoś/coś etw auf jdn/etw +akk legen\narzucać czegoś etw [hinein]werfenII. vr\narzucać się komuś z czymś sich +akk jdm mit etw aufdrängen -
13 przyczepiać
impf ⇒ przyczepić* * *-piam, -piasz, -pić; perf; vt* * *ipf.przyczepić pf. attach ( coś do czegoś sth to sth); przyczepiać komuś etykietkę pin a label on sb; przyczepiać komuś łatkę have a dig at sb.ipf.przyczepić się pf.1. (= przywrzeć, przylgnąć) stick, attach ( do czegoś to sth).2. pot. (= mieć nieuzasadnione pretensje) pick (do kogoś/czegoś at sb/sth); (= zmuszać ciągle do robienia czegoś) pick ( do kogoś on sb).3. (= narzucić swoją obecność) tag along ( do kogoś with sb); cling ( do kogoś to sb); przyczepić się do kogoś jak rzep (do) psiego ogona cling to sb like a barnacle, stick to sb like a leech.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przyczepiać
-
14 uwią|zać
pf — uwią|zywać impf (uwiążę — uwiązuję) Ⅰ vt pot. 1. (przywiązać) to tie (up), to tether- uwiązać psa przy budzie to tie the dog to the kennel ⇒ wiązać2. (zawiesić, przywiązać) to hang- koszyk uwiązany na sznurku a basket hanging on a string ⇒ wiązać3. pot. (narzucić obowiązki) to be stuck pot.- była uwiązana w domu przy dzieciach she was stuck at home with the kids ⇒ wiązaćⅡ uwiązać się — uwiązywać się (przywiązać się) to tie a. tether oneself- uwiązał się pasem do drzewa he tethered himself to the tree with his beltThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uwią|zać
-
15 przemoc
Ⅰ f sgt violence- przemoc fizyczna physical violence- przemoc psychiczna emotional abuse, mental cruelty- akt przemocy an act of violence- użyć przemocy to use violence- ulec przemocy to yield to violence- paść ofiarą przemocy to become a victim of violence- naród wyzwolił się spod przemocy the nation has liberated itself from oppressionⅡ przemocą adv. [robić, zabrać] by force, forcibly- przemoc narzucić komuś swoją wolę to enforce one’s will upon sb* * *-yprzemocą — forcibly, through violence
* * *f.violence; akt przemocy act of violence; przemoc w rodzinie domestic violence; przemocą by force; oprzeć się przemocy resist violence; uciec się do przemocy resort to violence; używać przemocy use violence.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przemoc
-
16 przemóc
Ⅰ f sgt violence- przemoc fizyczna physical violence- przemoc psychiczna emotional abuse, mental cruelty- akt przemocy an act of violence- użyć przemocy to use violence- ulec przemocy to yield to violence- paść ofiarą przemocy to become a victim of violence- naród wyzwolił się spod przemocy the nation has liberated itself from oppressionⅡ przemocą adv. [robić, zabrać] by force, forcibly- przemoc narzucić komuś swoją wolę to enforce one’s will upon sb* * *-yprzemocą — forcibly, through violence
* * *pf.pf.zob. przemagać się.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przemóc
-
17 przylepiać
impf ⇒ przylepić* * *-piam, -piasz, -pić; perf; vt* * *ipf.przylepić pf. stick; ( klejem) glue; ( taśmą) tape; przylepić komuś jakąś etykietkę label sb as sth; przylepić znaczek (na list) put l. stick a stamp on (a letter); uśmiech przylepiony do ust glued-on smile.ipf.przylepić się pf.1. (= przylgnąć) stick, get stuck.2. pot. (= narzucić komuś swoją obecność) tag along ( do kogoś with sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przylepiać
-
18 przykleić
-ję, -isz; vb od przyklejać* * *pf.- eję -eisz, -ej, przyklejać ipf. stick; ( klejem) glue; ( taśmą) tape; przykleić komuś jakąś etykietkę label sb as sth; przykleić znaczek (na list) put l. stick a stamp on (a letter); uśmiech przyklejony do ust glued-on smile.pf.przyklejać się ipf.1. (= przylgnąć) stick, get stuck.2. pot. (= narzucić komuś swoją obecność) tag along ( do kogoś with sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przykleić
-
19 nawiązać
глаг.• завязать• навязать* * *1) (kontynuować, wrócić) вернуться, продолжить2) nawiązać (np. rozmowę) завязать (напр. разговор), установить3) nawiązać (odnieść się, powołać się) обратиться, сослаться4) nawiązać (przywiązać) навязать (привязать)narzucić навязать (принудить)pozwiązywać навязать (связать в большом количестве)* * *nawiążę, nawiązany сов.1) привяза́ть, прицепи́ть (много чего-л.)2) завяза́ть, установи́ть, нала́дитьnawiązać korespondencję — завяза́ть перепи́ску
nawiązać rokowania — нача́ть перегово́ры
nawiązać do tradycji — обрати́ться к тради́ции
mówca nawiązał do artykułu w gazecie — выступа́ющий косну́лся вопро́сов, затро́нутых в газе́тной статье́
4) навяза́ть, связа́ть (много чего-л.) -
20 wol|a
Ⅰ f sgt 1. Psych. will(power)- silna wola (strong) willpower, strong will- brak mi silnej woli, żeby rzucić palenie I don’t have enough willpower to quit smoking- słaba wola lack of willpower, weak will- robić coś z własnej (i nieprzymuszonej) woli to do sth of one’s own free will- opanowywał się całym wysiłkiem woli he controlled himself by will(power)2. (postanowienie) wish, will- narzucić komuś swoją wolę to impose a. force one’s will on(to) sb- taka była wola twojego ojca, uszanuj ją that was your father’s wish, so try to respect itⅡ do woli adv. książk. (do syta) [jeść, pić] one’s fill Ⅲ mimo woli adv. książk. (bezwiednie) involuntarily- uświadomiła sobie, że mimo woli pisze jego imię w zeszycie she realized she was involuntarily writing his name down in her copybook- □ wola Boża the will of God, God’s will■ dobra wola goodwill- wolna wola free will- możesz z nami jechać lub nie – wolna wola you can go with us or stay – it’s up to you- zła wola ill will- (niech się dzieje) wola nieba! it’s the will of God, so be it!- czuć wolę bożą żart. to get the urge, to get the itch- wola boska (i skrzypce)! pot., żart. so be it!, there’s nothing we can do about it- chce za niego iść, to niech idzie, wola boska i skrzypce! if she wants to marry him, let her marry him, there’s nothing we can do about itThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wol|a
- 1
- 2
См. также в других словарях:
narzucać się – narzucić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} natrętnie proponować swoje towarzystwo, pomoc itp.; wpraszać, napraszać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Narzucać się komuś z wizytami. Przestań się jej narzucać, przecież widzisz, że nie masz u niej szans. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
narzucić — dk VIa, narzucićcę, narzucićcisz, narzucićrzuć, narzucićcił, narzucićcony narzucać ndk I, narzucićam, narzucićasz, narzucićają, narzucićaj, narzucićał, narzucićany 1. «rzucić coś na coś, na wierzch czegoś, nałożyć do czegoś, na coś» Narzucić kapę … Słownik języka polskiego
przyssać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}przysysać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przyssać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIb, przyssać sięssę się, przyssać sięssie się, przyssać sięssij się, {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uczepić — dk VIa, uczepićpię, uczepićpisz, uczep, uczepićpił, uczepićpiony rzad. uczepiać ndk I, uczepićam, uczepićasz, uczepićają, uczepićaj, uczepićał, uczepićany «umocować coś jednym końcem do czegoś; przyczepić, zawiesić, uwiesić, uwiązać» Uczepić… … Słownik języka polskiego
przyczepić — dk VIa, przyczepićpię, przyczepićpisz, przyczepićczep, przyczepićpił, przyczepićpiony przyczepiać ndk I, przyczepićam, przyczepićasz, przyczepićają, przyczepićaj, przyczepićał, przyczepićany «przypinając, wiążąc, zahaczając umocować coś na czymś … Słownik języka polskiego
rzep — m IV, D. u, Ms. rzeppie; lm M. y 1. «koszyczek łopianu lub ostu, okryty kolącymi, czepliwymi łuskami» ◊ pot. Przyczepić się jak rzep do psiego ogona «stać się natrętnym, napastliwym, narzucić się komuś» 2. «rodzaj zapięcia, w którym brzegi, np.… … Słownik języka polskiego
narzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, narzucaćam, narzucaća, narzucaćają, narzucaćany {{/stl 8}}– narzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, narzucaćcę, narzucaćci, narzucaćrzuć, narzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
prowadzić — ndk VIa, prowadzićdzę, prowadzićdzisz, prowadzićwadź, prowadzićdził, prowadzićdzony 1. «wieść kogoś, coś do jakiegoś miejsca, do celu; przeprowadzać kogoś, kto nie zna drogi albo sam iść nie może, wskazywać komuś drogę» Prowadzić dziecko za rękę … Słownik języka polskiego
wepchnąć — dk Va, wepchnąćpchnę, wepchnąćchniesz, wepchnąćchnij, wepchnąćpchnął, wepchnąćpchnęła, wepchnąćpchnęli, wepchnąćpchnięty, wepchnąćpchnąwszy rzad. wepchać dk I, wepchnąćpcham, wepchnąćpchasz, wepchnąćpchają, wepchnąćpchaj, wepchnąćpchał,… … Słownik języka polskiego
kark — m III, D. u, N. karkkiem; lm M. i «tylna część szyi granicząca z grzbietem» Gruby, szeroki, tłusty kark. ◊ Iść, jechać, lecieć, pędzić itp. na złamanie karku «iść, jechać, pędzić itp. bardzo szybko, na oślep, nie zwracając uwagi na… … Słownik języka polskiego
kąt — 1. Chodzić, pot. łazić, tłuc się z kąta w kąt «chodzić bez celu w jakimś pomieszczeniu, zwykle na skutek zdenerwowania, niepokoju lub znudzenia, nie mogąc sobie znaleźć miejsca»: Marudził po domu, łaził z kąta w kąt, w południe dopiero wyszedł na … Słownik frazeologiczny
